سوره القیامة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ
1به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند ياد مى‌كنم به روز رستاخيز!
وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ
2و سوگند ياد مى‌كنم به نفس (و وجدان بيدار) سرزنشگر (كه رستاخيز حق است)!
أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ
3آيا انسان مى‌پندارد كه استخوان‌هايش را جمع آورى نخواهيم كرد؟!
بَليٰ قادِرِينَ عَليٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ
4آرى، بر مرتب كردن (سر) انگشتانش تواناييم.
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ
5بلكه انسان مى‌خواهد كه پيش رويش (در آينده) خلافكارى كند.
يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ
6در حالى كه مى‌پرسد:« روز رستاخيز چه وقت است؟! »
فَإِذا بَرِقَ الْبَصَرُ
7و هنگامى كه چشم بدرخشد (و خيره شود)،
وَ خَسَفَ الْقَمَرُ
8و ماه تيره گردد،
وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ
9و خورشيد و ماه جمع گرديده شوند،
يَقُولُ الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ
10در آن روز انسان مى‌گويد:« گريز گاه كجاست؟! »
كَلاَّ لا وَزَرَ
11هرگز چنين نيست، هيچ پناهگاهى نيست!
إِليٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ
12كه در آن روز قرارگاه فقط به سوى پروردگار توست؛
يُنَبَّؤُا الْإِنْسانُ يَوْمَئِذٍ بِما قَدَّمَ وَ أَخَّرَ
13در آن روز انسان از آنچه پيش فرستاده و واپس نهاده خبر داده مى‌شود.
